Πρώτα σαν τραγωδία και μετά σαν φάρσα. Με την παραπάνω φράση θα μπορούσαμε να σχολιάσουμε την διαδρομή από το Καστελόριζο στην Ιθάκη, από την έναρξη των μνημονίων μέχρι την αποκαλούμενη έξοδο από αυτά. Η τραγωδία είναι εμφανής σε όσους αναζητούν επαφή με τη πραγματικότητα: η ανεργία παραμένει στα ύψη, οι εργασιακές συνθήκες έχουν ελαστικοποιηθεί πλήρως, τα εισοδήματα των φτωχών εργαζόμενων και οι κρατικές παροχές έχουν καταρρεύσει θέτοντας ακόμη και ζητήματα διαβίωσης για τα ευπαθή κοινωνικά στρώματα.
Η φάρσα στην οποία πρωταγωνίστησε χτες ο πρωθυπουργός και την οποία έστησε η κυβέρνηση σε συνεργασία με τους εταίρους της, είναι η άρνησή αυτής ακριβώς της πραγματικότητας. Ισχυρίζονται με έπαρση ότι τα μνημόνια αποτελούν παρελθόν, λες και οι πολιτικές που εισήχθησαν δεν αποτελούν πλέον κομμάτι του κρατικού μηχανισμού. Λες και ακυρώθηκαν οι δεσμεύσεις που έχει υπογράψει η χώρα για τη “μεταμνημονιακή περίοδο” από τη περίοδο της αυξημένης εποπτείας (μέχρι το 2022) εώς τη περίοδο εξυπηρέτησης των δανείων (2060) .
Θεωρούμε πως για την κοινωνική πλειοψηφία δεν υπάρχουν αυταπάτες ότι η νεοφιλελεύθερη μνημονιακή πολιτική συνεχίζεται: το ελληνικό κράτος παραμένει προσδεδεμένο στη κρίση του κεφαλαίου και των δανειστών. Στις ουτοπικές δεσμεύσεις για πρωτοφανή πλεονάσματα και τις ακόλουθες δημοσιονομικές προσαρμογές, τις περικοπές που θα προκύψουν στη κοινωνική πρόνοια, την συνέχιση των ιδιωτικοποιήσεων και της υφαρπαγής της δημόσιας περιουσίας. Με δυο λόγια στην επίθεση που δεχόμαστε διαχρονικά.
Η επίθεση αυτή ωστόσο δεν πρόκειται να μείνει αναπάντητη. Όσο το αστικό προσωπικό προετοιμάζεται για τις εκλογικές του μάχες (σε αυτές ουσιαστικά κάλεσε τον λαό χτες ο Α. Τσίπρας), οφείλουμε να αποτελέσουμε κομμάτι και να ενισχύσουμε τη κοινωνική κίνηση δημιουργίας και αντίστασης. Με τις ριζοσπαστικές δυνάμεις της νεολαίας, των εργαζόμενων και της κοινωνικής πλειοψηφίας θα βρεθούμε σε θέσεις μάχης σε κοινωνικούς και εργασιακούς χώρους για να αντισταθούμε και να πάρουμε τις ζωές μας στα χέρια μας.
Ενάντια στο χρέος, τα μέτρα και την “έξοδο” τους, προτάσσουμε την οργάνωση της αγανάκτησης και της δημιουργικότητας των κοινωνικών δυνάμεων!
ΥΓ: Νομίζουμε ότι ο ποιητής είχε πιο ταιριαστά ποιήματα για την περίπτωση από την Ιθάκη, όπως το
Σε μερικούς ανθρώπους έρχεται μια μέρα
που πρέπει το μεγάλο Ναι ή το μεγάλο το Όχι
να πούνε. Φανερώνεται αμέσως όποιος τόχει
έτοιμο μέσα του το Ναι, και λέγοντάς το πέρα
πηγαίνει στην τιμή και στην πεποίθησί του.
Ο αρνηθείς δεν μετανοιώνει. Aν ρωτιούνταν πάλι,
όχι θα ξαναέλεγε. Κι όμως τον καταβάλλει
εκείνο τ’ όχι — το σωστό — εις όλην την ζωή του.
