Η δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου στις 6 Δεκεμβρίου 2008 ήταν η θρυαλλίδα για μία σειρά γεγονότων που συνέβησαν όλο εκείνο το διάστημα. Η εξέγερση του Δεκέμβρη δεν ήταν μόνο η οργή για τη δολοφονία ενός εφήβου στο κέντρο της Αθήνας βράδυ Σαββάτου, ήταν μία κατάσταση που μία ολόκληρη γενιά έδειχνε ότι είναι στα όριά της. Η μαθητιώσα νεολαία βρισκόταν σε έντονους ρυθμούς εντατικοποίησης, ανταγωνισμού και περιορισμού όλο και περισσότερο του στοιχειώδους ελεύθερου χρόνου, αισθανόμενη ταυτόχρονα ότι μπροστά της έχει ένα δυσοίωνο μέλλον. Η υπόλοιπη νεολαία ήδη βρισκόταν σε μία κατάσταση όπου συνειδητοποιούσε ότι σε λίγο καιρό θα βρίσκεται στο περιθώριο. Με τον Δεκέμβρη όλα αυτά πάγωσαν, καθώς για παραπάνω από ένα μήνα η νεολαία βρισκόταν στους δρόμους, στα σχολεία και στις Σχολές, αισθανόμενη ότι επιτέλους εκείνη θα έχει τον πρώτο λόγο διεκδικώντας μία άλλη καθημερινότητα, μία διαφορετική ζωή από εκείνη που ένιωθε ότι θα της επιβαλλόταν.
Ο Δεκέμβρης έθεσε μέσα από τις πρακτικές του τα ζητήματα του ελεύθερου χρόνου, της επανοικειοποίησης του ελεύθερου χώρου και την ίδια στιγμή επερωτούσαμε την έως τότε καθημερινότητας μας. Η δυναμική του Δεκέμβρη είχε διεθνείς διαστάσεις, όπως έδειξε και η άρση του νομοσχεδίου από πλευράς Σαρκοζί φοβούμενος ότι τα γεγονότα στην Ελλάδα μπορεί να δημιουργήσουν ένα σπιράλ κινητοποιήσεων της νεολαίας και στη Γαλλία.
Ήταν η εξέγερση της δικής μας γενιάς, μίας γενιάς που σήμερα καλείται να ζήσει πολύ χειρότερα από τις προηγούμενες, όπως ήδη από το 2008 διαισθανόταν. Μία ζωή χωρίς δικαιώματα, με συνεχή εργασιακή επισφάλεια, μετανάστευση. Μία ζωή χωρίς μέλλον, σε ένα διαρκές επισφαλές παρόν. Η δική μας γενιά, η γενιά του Δεκέμβρη πρέπει να ξαναβγεί στον δρόμο, όπως τότε, με φαντασία και ανυπακοή ενάντια σε μία ζωή διαρκούς αναμονής και περιθωρίου.
Δε ζητάμε τίποτα λιγότερο από τα πάντα!
Στηρίζουμε όλες τις μαθητικές και φοιτητικές κινητοποιήσεις της 6ης Δεκέμβρη.
Συμμετέχουμε όλοι και όλες στην πορεία στις 6.00, με προσυγκέντρωση στα Προπύλαια.
