Καθώς το 2016 τελειώνει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ συνεχίζει τα τελειοποιεί μέρα με τη μέρα τα μνημονιακά της καθήκοντα κατά τις ευρωπαϊκές επιταγές. Και σε κάθε προσπάθεια αντίστασης το επιχείρημα που αρθρώνεται είναι το ίδιο και πλέον γραφικό: “τι θέλετε; να έρθουν τα χειρότερα;” -Και η εύλογη απορία είναι, χειρότερα από τι; Από αυτά τα ποσοστά ανεργίας, την απλήρωτη ή κακοπληρωμένη και ανασφάλιστη εργασία, την εργοδοτική αυθαιρεσία που μια βδομάδα πριν είχε ως αποτέλεσμα μια εργαζόμενη μητέρα να χάσει τη ζωή της στο υπόγειο του Everest στην πλατεία Βικτώριας; Ή χειρότερα από το προχθεσινό ξέπλυμα των φασιστών της Χρυσής Αυγής στο Καστελλόριζο και τους πανηγυρισμούς για μια υποτιθέμενη ελάφρυνση χρέους με ορίζοντα το 2060;
Ας το παραδεχτούμε πως έχουμε πλέον φτάσει στο σημείο όπου το να αποφύγουμε τα χειρότερα ή το να προσπαθήσουμε για τα λίγο καλύτερα δεν συνιστά στην πραγματικότητα επιλογή. Μνημονιακές πολιτικές, κυβέρνηση και Ευρωπαϊκή Ένωση συμπλέκονται με τέτοιο τρόπο ώστε η άρνηση ενός όρου να μην μπορεί παρά να συνιστά και άρνηση και αντίσταση κατά των υπολοίπων. Απέναντι στο μέτωπο αυτό κατεβαίνουμε την Πέμπτη στο δρόμο και όχι γενικά στις νεοφιλελεύθερες αντεργατικές πολιτικές «των δανειστών και ιδιαίτερα του ΔΝΤ» όπως αναφέρει η καθιερωμένη γελοία ανακοίνωση του επίσης γελοίου τμήματος εργατικής πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ. Οι αντεργατικές πολιτικές έχουν εμπνευστές, εφαρμοστές, άμεσα ή έμμεσα ωφελούμενους και αποδέκτες-θύματα. Η θέση μας είναι με τους τελευταίους. Η θέση μας είναι στο δρόμο για τη διεκδίκηση μιας καλύτερης ζωής.
Την Πέμπτη απεργούμε και συμμετέχουμε στην πανεργατική πορεία.
Όλες και όλοι 11.00 στο Μουσείο
